Digranessöfnuður var stofnaður í ágúst 1971.
Fyrsta skóflustungan að Digraneskirkju var tekin þann 27. mars 1993 af dr. Sigurbirni Einarssyni biskupi, og sr. Þorbergur Kristjánsson flutti ritningarorð og bæn.
Þá voru í sóknarnefnd Þorbjörg Daníelsdóttir, formaður, Kristján Ingimundarson, varaformaður, Jónas Frímansson, ritari, Bjarni Bragi Jónsson, gjaldkeri, Sólveig Árnadóttir, Arnþór Ingólfsson og Hrefna Pétursdóttir. Í varastjórn voru Guðmundur Guðjónsson, Rannveig Sigurðardóttir, Magnús Bjarnfreðsson, Guðrún Vigfúsdóttir og Jón Þorkell Rögnvaldsson.
Hitann og þungann af allri undirbúningsvinnu við kirkjubygginguna, m.a. langar umræður um staðsetningu hennar, bar byggingarnefndin: Þorbjörg Daníelsdóttir sóknarnefndarformaður, Jónas Frímansson ritari, Bjarni Bragi Jónsson gjaldkeri, Kristján P. Ingimundarson, varaformaður.
Arkitekt var Benjamín Magnússon. Um burðarþolshönnun sá Verkfræðistofa Guðmundar Magnússonar. Suðurverk hf. sá um jarðvinnslu. Byggingarmeistari var Hallvarður S. Guðlaugsson, múrarameistari var Björn Kristjánsson, málarameistari var Guðmundur Helgason, pípulagningarmeistari var Daníel Guðmundsson og rafvirkjameistari var Þórður Kjartansson.
Loftræstingu og pípukerfi hannaði Lagnatækni, en Ísloft sá um uppsetningu þess. Rafteikning hannaði raflagnir. Geir Svavarsson hjá Rafís sá um hljóðkerfi kirkjunnar. Um allar innihurðir og innréttingar sá smíðastofan Beyki. Byggingarstjóri var Magnús Bjarnason.
Reisugildi kirkjunnar var haldið 4. desember 1993. og bauð sóknarnefndin upp á kaffiveitingar.
Hr. Ólafur Skúlason, biskup yfir Íslandi vígði kirkjuna 17. sunnudag eftir þrenningarhátíð, 25. september 1994 kl. 16:00. Séra Þorbergur Kristjánsson þjónaði fyrir altari ásamt biskupi. Tónlistarflutning fyrir athöfn önnuðust Smári Ólason organisti við Digraneskirkju, Örn Falkner organisti við Kópavogskirkju og Haukur Guðlaugsson söngmálastjóri. Við athöfnina sá Smári Ólason organisti um tónlistarflutnig ásamt Einari Jónssyni og Jóhanni Stefánssyni á trompet. Guðrún Lóa Jónsdóttir söng einsöng, ásamt kór Digraneskirkju og kór Kópavogskirkju.
Orgel kirkjunnar er 19 radda pípuorgel með 1128 pípum, sem Björgvin Tómasson smíðaði.
Sjá nánar um orgel Digranekirkju.
Hökla kirkjunnar gerði Guðrún Vigfúsdóttir veflistakona. Elín Þorgilsdóttir saumaði og gaf altarisdúk sem er á altarinu.
Sjá nánar um hökla Digraneskirkju.
Skírnarskálina gerði Jónína Guðnadóttir myndlistamaður úr Hafnarfirði. Leó Guðlaugsson, Víghólastíg 20, gaf moldunarreku sem hann smíðaði úr rekaviði af Hornströndum. Guðrún Vigfúsdóttir gaf handofið efni í hvítan hátíðarhökul og tilheyrandi stólu.
Fyrsti sóknarprestur við Digraneskirkju var sr. Þorbergur Kristjánsson, kveðjuguðsþjónusta sr. Þorbergs var 30. júli 1995. Sr. Gunnar Sigurjónsson hefur verið sóknarprestur Digraneskirkju frá 1. ágúst 1995.
Fyrsti organisti við kirkjuna var Smári Ólason, frá 10. águst 1994 til 31. ágúst 1996. Sólveig S. Einarsdóttir var organisti þar frá 1. september 1996 til 31. ágúst 1997 og Kjartan Sigurjónsson frá 1. september 1997 til 31. maí 2010. Þann 1. september 2010 tók Zbigniew Zuchowicz við starfi organista og starfaði hann sem organisti fram til 30. mars 2013.
Fyrsti kirkjuvörðurinn var Þórður Kjartansson frá 25. september 1994 til 30. sept 1999. Frá 1. febrúar 1995 var Alda B. Indriðadóttir ráðin húsmóðir í eldhús Digraneskirkju. 11. maí 1997 gaf Rannveig Sigurðardóttir í orgelsjóð kr. 100.000. Hún var sóknarnefndarmaður í 26 ár og var að auki í kór Kópavogskirkju í áratugi . Hallvarður Guðlaugsson smíðaði og gaf kertastjaka fyrir páskakerti 1997 og einnig peninga og bænakassa í anddyri kirkjunnar. Fánastöng var sett niður við kirkjuna 20. mars, en flaggað var í fyrsta sinni við messu 22. mars 1998.
Í júní 1998 var sett þjófavarnakerfi í kirkjuna og það tekið í notkun 29. júní 1998.
Fyrsta kvöldsamvera með lofgjörðarhópi og altarisgöngu var 9. ágúst 1998. Kapellan var fyrst notuð fyrir jólatréskemmtun fyrir sunnudagaskólann 20. desember 1998 og síðan sunnudagaskólann frá 10. janúar 1999. 26. mars 1999 gaf ELKO kirkjunni sjónvarp og myndbandstæki fyrir orð Hallvarðs S. Guðlaugssonar.
